سلام.اگه به نيت نقد نيام و نقد يكي رو ببينم ، اونوقت مي خوره توي ذوق من!

سلام عزيز. ما بيشتر. دهات شما انقدر بي سرو ته هست كه خودمم توش گم مي شم چه برسه به اينكه دوستان رو پيدا كنم.

سلام.مويد باشيد. كله سحر وبلاگ زلاليست.

سلام. جدي ؟ !

حق نگهدارت.

عليكم السلام. از توي آرشيو هايي كه معمولا به واسطه پروژه هاي طراحي در اختيارم هست.چطو مگه؟

سلام. منظورتون همون هفته بسيج بود ديگه . . .؟

سلام. خدمت رسيدم.

سلام. من باب درس پس دادن عرض كنم آنچه من تا به حال ديده ام ، چون ظاهرا قرار بوده رئال باشد ، خصوصا از لحاظ شباهت مشكل دارند. درباره متريال نه خيلي صاحب نظرم نه خيلي از نزديك بررسي شان كرده ام. اما به نظرم مي رسد حركتي ست شبيه كارهايي كه براي ساير مشاهير مي شود.همينجا جاي يك سوال مهم است: آيا براي شهيد بايد چنين كاري انجام داد؟ از ديد من ساخت سرديس، پرداختن به بعد مادي و بيروني صاحب آن است. اما آيا قرار است نگاه ما به شهيد چنين نگاهي باشد و يا اصلا صورت شهيد مهم است يا سيرتش. و آيا آنچه ما مي خواهيم براي بچه هايمان روايت كنيم و به يادگار بگذاريم اين است؟ اين كه با چاپ پرتره روي بنر هم ممكن است. و يا مي خواهيم بگوييم او آنقدر مهم بوده كه در حد يك سرديس خرجش كرده ايم؟! نمي دانم شايد بهتر باشد كاوه مردي ايستاده بر فراز يك كوه باشد تا يك سرديس خشك و بي حس. و شايد بهتر باشد برونسي مردي باشد كه نام فاطمه را در سينه مي فشارد تا اينكه ما آنچه در عكسش مي بينيم همان را در سرديسش ببينيم.البته اينها مثال ناقص بود و البته تر من خودم مي دانم كه ساخت سرديس چند خوبي هم دارد . يكي اينكه ايده اي در بر ندارد تا توسط بيشمار صاحب نظران! مورد تنش قرار بگيرد و ديگر اينكه هنرمند رئال كار به سختي پيدا مي شود چه رسد به سورئال كار! تمت .

سلام. من بيشتر.

سلام . الحمد لله . پس منتظر هستيم.

سلام. ممنونم.