تعبير بسيار جالبي بود!
اينکه، همه هم سرباز هم اند و هم فرمانده هم!
جاي صحبت زياد داره! اينکه مثلا يک عده که از سنين نوجواني به طور مثال عضو بسيج، که اولين تجربه ي کار گروهي نسبتا بزرگ تر شون هست، مي شود،
طوري بياموزند که بعد ها به اين مدل کار کردن عادت داشته باشن.
بطوريکه همين افراد وقتي بزرگتر مي شوند، دز گروههاي ديگر فرهنگي که درش ميخوان کاري انجام بدهند، به همين شيوه بتونند فعاليت بکنند!
به قول خودتون، دو عادت مهم، اينجا لازمه ي هر فردي بايد باشه.
يکي همت و پشتکار و عار ندونستن کار ،
و ديگري سعه ي صدر داشتنه