از میان نمونه های زیادی که از کاشی بسم الله ها گرفته ام شاید این دو کاشی را بتوان کامل ترین نمونه ها دانست هم از حیث تکنیک ساخت و پخت و هم از لحاظ زیبایی .

 

 

 

هر دو را در کوچه های اطراف پیر پالان دوز دیدم که البته به طور قطع تا امروز در طرح نوسازی ، خراب شده اند . 

چه در اولی که یک کاشی برجسته است و چه در دومی ،بازهم آن چه چشم را می نوازد ، صمیمیت خط کاشی پز است . خصوصا در اولی که ثلث بالا و نستعلیق پایین ، هر دو شکل اصلی خود را از دست داده اند و به دست خط کاشی پز نزدیک شده اند . شاید بتوان گفت کسی که کاشی دوم را نوشته ، از خطی محکم تر برخوردار بوده ، و اقتضاء موادش قوت ضعف آن را به هم ریخته اما قطعا خط نویسنده اولی به پختگی گل کاشی اش نبوده و همین به آن شخصیتی دوست داشتنی بخشیده است .
در کاشی دوم ، علاوه بر زیبایی ترکیب و تجانس بخشیدن میان اجزای فراوانی مانند بسم الله ، شمایل فرشتگان ، انا فتحنا، نام امام رضا (ع) و آیه وان یکاد ، نکته دیگری نیز به چشم می خورد ؤ آن درج آیه شریفه ( و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة )‌است که ذکر آن در سایر سر در ها معمول نیست و ظاهرا برای پر کردن فضا آورده شده .

نوشته شده در پنج شنبه 86/10/13ساعت 2:45 صبح توسط محمدرضامیری نظرات ( )